Kassiopeia
in winternacht
bevraozen wee
Candacé was je
moorse schone
in blakend land
Je tartte de nymphen
Nereïden
ze wreekten zich
Blanke vreemden
grepen je dochter
Andromeda
Wel werd ze gered
maar jij verstijfde
wezenloos werd je
Weg was het warme bloed
uit je donkere huid
Kassiopeia
bleke vleermuis
rondwarend in duister
tot ook jouw ster
van de hemel valt